مقررات ملی ساختمان

مقررات ملی ساختمان ايران، به عنوان فراگيرترين ضوابط موجود در عرصه ساختمان، بی‌ترديد نقش مؤثری در نيل به اهداف عالی تأمين ايمنی، بهداشت، سلامت و صرفه‌اقتصادی (برای فرد و جامعه) دارد و رعايت آن ضمن تأمين اهداف مذکور موجب ارتقای کيفيت و افزايش عمر مفيد ساختمان‌ها می‌گردد. براساس اين اهميت، تدوين مقررات ملّی ساختمان که به عنوان نقطه عطفی در تاريخ مهندسی ساختمان کشور محسوب می‌شود، بيش از دو دهه است که توسط وزارت مسکن و شهرسازی آغاز و با مشارکت جامعه مهندسی کشور و در قالب شورای تدوين مقررات ملی ساختمان و کميته‌های تخصصی مباحث، سازماندهی و بی‌وقفه سير تکامل خود را طی نموده است. در این مسیر، ضمن تکمیل و تجدید نظر مباحث از پیش تعریف‌شده و مطابقت آنها با مقتضیات شرایط کشور از حیث اقتصادی، فنی، فرهنگی و اجتماعی مباحث جدیدی هم، تدوین شده است.

 در حال حاضر مدارک فنی متعددی نظير مقررات ملی ساختمان، آيين‌نامه‌ها، استانداردها و مشخصات فنی در کشور منتشر می‌شود و استفاده‌کنندگان لازم است به تفاوت‌های آنها از نظر هدف از تهيه هر مدرک، لازم‌الاجرا بودن، قلمرو، حدود تفصيل، محتوا و ساير ويژگی‌های خاص هر مدرک توجه داشته باشند. در مورد مقررات ملی ساختمان می‌توان ویژگی‌های زیر را برشمرد:

•    ”مقررات ملی ساختمان“ در سراسر کشور لازم‌الاجرا است.

•    احکام ”مقررات ملی ساختمان“ بطور خلاصه و اجمالی تدوین می‌شود.

•    ”مقررات ملی ساختمان“ بر هرگونه عملیات ساختمان نظیر تخریب، احداث بنا، تغییر کاربری، توسعه بنا، تعمیر اساسی و نظایر آن حاکم است.

 لازم به ذکر است که مقررات تدوين‌شده به خودی خود متضمن کيفيت ساختمان‌ها نيستند؛ بلکه در کنار تدوين مقررات مذکور توجه به امر ترويج و آموزش آن در ميان جامعه مهندسی کشور به طور خاص و دانشجويان، دانش‌آموزان و آحاد مردم به طور عام از يک سو و ايجاد نظامی کارآمد برای اعمال و کنترل اين مقررات و تنظيم روابط دخيل در امر ساخت و ساز، مسووليت‌ها، شرح وظايف و مراحل قانونی اقدامات احداث، توسعه بنا، تغيير کاربری و ساير موارد مربوط به ساختمان از طرف ديگر، بايد همواره به عنوان راهکارها و ضمانت‌های اجرايی اين مقررات مد نظر سياست‌گزاران، مجريان و دست‌اندرکاران ساخت و ساز قرار گيرد.

با تصويب قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان و در اجرای مفاد آن به ويژه مواد 33 و 34 ساختمان‌ها به منظور اطمينان از ايمنی، بهداشت، بهره‌دهی مناسب، آسايش و صرفه اقتصادی، اين اطمينان را در ميان مهندسان و صاحبان حرفه‌های ساختمانی به وجود می‌آورد که با پشتگرمی، به ايفای وظيفه‌ای که در توسعه و آبادانی کشور دارند مبادرت ورزند و از اين رهگذر، سهم خود را در تحقق آرما‌ن‌های والای مملکت عينيت بخشند.